Γιατί Κουκουβάγια;

Στην Ελλάδα πήγα με το πούλμαν. Ανέβηκα στο Katowice, βρήκα την άδεια θέση, διπλά σε ένα κορίτσι. Αυτή άκουγε μουσική, εγώ έστειλα τα μηνύματα στους φίλους που άφησα στην Πολωνία. Δεν μιλήσαμε. Μετά με ρώτησε:
- Πού πάτε; Στην Αθήνα;
- Ναι, στην Αθήνα. Εσείς;
- Και εγώ στην Αθήνα. Στη δουλειά;
- Ναι.
- Και εγώ, έχετε δουλειά;
- Όχι ακόμα
...

Ησυχία...

Παράξενη κοπέλα. Δεν μου αρέσει. Κάπως δεν έχω όρεξη να της μιλήσω.

Πρώτη στάση. Κάνουμε τσιγάρα.
- Ας αφήσουμε τον πληθυντικό, με λένε Μάρτα
Ωραία, πιο εύκολο.

Συνεχίζομε το ταξίδι. Τώρα μιλάμε. Πριν να φτάσουμε στο καράβι, γίναμε φίλες.

Εκεί, στο καράβι, η Marta μου διηγήθηκε μια ιστορία. Άλλη φορά, πήγε στην Ελλάδα, με την αδελφή τις. Πείνασαν οι κοπέλες. Πήγαν τότε στο εστιατόριο. Ο σερβιτόρος κοίταξε την Marta, που έχει όμορφα, μεγάλα, πράσινα μάτια, και είπε:
- Έχεις μάτια σαν γαρίδα!!!

Ήρθε το βράδυ. Κάναμε ένα ντους και πήγαμε στην ντίσκο. Εκεί ένα αγόρι κοίταξε εμένα και είπε:

- Μην με κοιτάς έτσι. Έχεις μάτια σαν κουκουβάγια!

Κάναμε πολύ γέλιο με την Marta. Από τότε είμαστε δύο τρελές: Γαρίδα και Κουκουβάγια.

Τα χρώματα

Ωραία. έχω το καινούργιο blog. H δική μου θέση στο Internet. τι και αν έχει τα "χρώματα της κόλασης"; τα δικιά μου είναι! Μαύρο σαν το χαρακτήρα μου, και κόκκινο σαν τα μαλλιά μου, σαν τη ψυχή μου. Χρώματα δυνατά όπος είμαι και εγώ. Και έτσι θα μείνει. Λυπάμαι , που δεν σας αρέσει, αλλά δεν θα το αλλάξω!

ξεκινώ

Δεύτερη φορά. Τελευταία φορά. Γιατί; Για πoιό λόγο; Γιατί πρέπει να γράφω κάτι για να ζω. Και δεν μου φτάνει να γράψω στα πολωνικά.
Γί'αυτό αρχίζω. Επόμενο χρόνο της ζωής μου, επόμενη προσπάθεια να γράψω στα ελληνικά, επόμενο blog
Τι θα γίνει μ' αυτά όλα; Θα δούμε...